κλειστό

Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012



"...που να βρεθεί ντροπή να με κρατήσει
στη λάσπη και στην ξύλινη σκεπή..."
                                                                                                                                                      Ακης Πάνου


(μουσική: Tupelo - Johnny Lee Hooker)



είχα τις απαντήσεις.... οι ερωτήσεις μου έλειπαν

Σάββατο 24 Μαρτίου 2012
στην Margo που τσίγκλισε απαντήσεις...


καλημέρα


(φωτο: η καφετιέρα μου)



μου λες που τρόμαξα και θέλησα να κρυφτώ,
σου λέω το πρόσωπο απέστρεψα τρέμοντας τη φθορά


(φωτο: γλάστρα στον κήπο μου)



κι αν απ'  την ρότα ξέφυγα
με σαματά πολύ έσπασα τις πυξίδες 
άλλα σημάδια ψάχνοντας


(φωτο: τα απόνερα του πλοίου κάνοντας μανούβρα)


και βρήκα ευτυχία 
εκεί στ' ανάμεσο 
που ο ανθός ενίκησε την πέτρα


(φωτο: γωνίτσα στη Ζάτουνα)


κι είπα να μου δώσω λέξη, 
έτσι για να υπάρξω 
στον κόσμο των ονομάτων ετούτο

και βρήκα πως είμαι σούρουπο


(φωτο: χειμωνιάτικο και χιονισμένο σούρουπο στον κήπο)

και βρήκα πως είμαι σκότος


  (φωτο: νύχτα με ομίχλη στη Βυτίνα)


και βρήκα πως κατέχω να είμαι και ξημέρωμα

(φωτο: ξημέρωμα στην Αθήνα)


και χρόνο έπρεπε να βρω - έτσι είναι λέει φτιαγμένος ο κόσμος εδώ κάτω
θαμπό το πριν 
και το μετά ούτε που το γροικάω
μόνο το τώρα λάμπει 
για μια στιγμή 
κι ύστερα ξενιτεύεται


(φωτο: το σχοινί της μπουγάδας μετά από βροχή)


και για ταξίδι ως τα πέρατα μου μίλησες....
βλέπεις κείνο το σύννεφο που ζήλεψε τον ήλιο
επάνω του σαλτάρησα
τραβώντας το απ' την χαίτη


 (φωτο: ηλιοβασίλεμα στην Αθήνα)



κι είδα τον πάγο για "κρίση"να καλεί
νερό που μες στο κύλισμα 
χλεύασε τη σαπίλα
γιατί νερό που τρέχει έχει Ζωή
κι ο Πάγος δίχως κονάκι μένει



 (φωτο: το ρυάκι στον Αη Μάμα)



κι έπειτα το κεφάλι μου εσήκωσα ψηλά
και το λαρύγγι μου γαργάλησαν δυο λέξεις
ΖΩΗ εφώναξα αδειάζοντας τα πνευμόνια μου
και ταπεινά ΦΥΤΕΥΩ εψιθύρισα


 (φωτο: τα σκαρούδια στο περιβόλι)



κι ύστερα νύχτωσε
"ήλιε μου καλοήλιε μου, στο καλό χρυσό πουλί μου"

καληνύχτα


 (φωτο: ηλιοβασίλεμα στη Λυγιά)


(μουσική: Bolero - Ravel)

"...από έρωτα πεθαίνουν τα κλαριά..."

Τρίτη 20 Μαρτίου 2012



μάθε με πως
κόμπο τον κόμπο 
εγέννησε το κορμί σου

πάρε με στις ερημιές
που η Ζωή επύργωσε

άσε με ν' αποκοιμηθώ
'κει που ξαπόστασε το Θάμα

(φωτο: άγρια μηλίτσα ανθισμένη)
(μουσική: Λόρκα, Πουλόπουλος - Από έρωτα πεθαίνουν τα κλαριά)

άνοιξη.... ξανά...

Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012

ίσως η νίκη η μεγαλύτερη: 
η επιμονή

νίκη, όμως, απέναντι σε ποιον;
κι επιμονή σε τι;

(φωτο: αμυγδαλιά στο Λεβίδι)
(μουσική: Madredeus - O pomar das laranjeiras)

πρωινός πάγος

Σάββατο 10 Μαρτίου 2012


στου πρώτου ήλιου τη σπαθιά
τ' ανείπωτα της νύχτας θάματα
σε σύντομη λάμψη 
ιστορούνται




(φωτό: πρωινός ασπρόπαγος στο αυτοκίνητο) 
(μουσική: Enya - Flora's secret)

γενέθλια

Κυριακή 4 Μαρτίου 2012



είναι  κάποια πράγματα - λεπτομέρειες το πιο πιθανό - που με μιάς ξυπνάν όταν γυρνάμε προς τα σκοτάδια μας και ψάχνουμε εκείνες τις γραμμές που εχαράξανε τους μέσα τόπους μας.
Λες και τα σώψυχα μας να τα όρισε μια μυρουδειά, ένα χρώμα, η ανάμνηση ενός χεριού, το τσάκισμα μιας φωνής, η παγωνιά μιας νύχτας...

Μέρα γενεθλίων σήμερα για τούτον δω τον "τόπο".  Που στα τρία χρόνια του προτίμησε την ευγλωττία των εικόνων και των λεπτομερειών.

Λεπτομέρειες... όπως εκείνο το παράθυρο στο βάθος της φωτογραφίας.  Εκεί που το φαρδύ του πρεβάζι, σαν ήμουνα παιδάκι, γινόταν αγκαλιά και πέταγμα τις νύχτες στ' αστέρια που σκαλώναν στις κορυφές αντίκρυ.

Όχι δεν ήταν ένα τυχαίο παραθύρι... Ανοιγμένο στο τελευταίο σπίτι σε χωριό στη σκέπη των βουνών. 'Ισως από τα ψηλότερα σ' ολάκερο τον τόπο μας, μ' έμαθε τόσα που πια σα θέλω να περιγράψω αυτό που νιώθω για εαυτό, ετούτη η εικόνα έρχεται πρώτα εμπρός μου και μετά όλα τα υπόλοιπα.